.

رستادن کنیز برای مهمان اشکالی ندارد:

مَسْأَلَهٌ من أَحَلَّ فَرْجَ أَمَتِهِ لِغَیْرِهِ ... قال ابن جُرَیْجٍ وَأَخْبَرَنِی عَطَاءُ بن أبی رَبَاحٍ قال کان یُفْعَلُ یُحِلُّ الرَّجُلُ وَلِیدَتَهُ لِغُلاَمِهِ وَابْنِهِ وَأَخِیهِ وَتُحِلُّهَا الْمَرْأَهُ لِزَوْجِهَا . قالعطاء وما أُحِبُّ أَنْ یُفْعَلَ وما بَلَغَنِی عن ثَبْتٍ قال وقد بَلَغَنِی أَنَّ الرَّجُلَ کان یُرْسِلُ بِوَلِیدَتِهِ إلَی ضَیْفِهِ . قال أبو محمد رحمه الله فَهَذَا قَوْلٌ وَبِهِ یقول سُفْیَانُ الثَّوْرِیُّ . وقال مالک وَأَصْحَابُهُ لاَ حَدَّ فی ذلک أَصْلاً .

إبن حزم الظاهری، علی بن أحمد بن سعید ابومحمد (متوفای456هـ)، المحلی، ج11، ص258، تحقیق: لجنه إحیاء التراث العربی، ناشر: دار الآفاق الجدیده - بیروت.

عبد الرزاق عن بن جریج قال أخبرنی عطاء قال کان یفعل یحل الرجل ولیدته لغلامه وابنه وأخیه وابیه والمرأه لزوجها وما أحب أن یفعل ذلک وما بلغنی عن ثبت وقد بلغنی أن الرجل یرسل ولیدته إلی ضیفه.

الصنعانی، ابوبکر عبد الرزاق بن همام (متوفای211هـ)، المصنف، ج7، ص216، ح12850، تحقیق حبیب الرحمن الأعظمی، ناشر: المکتب الإسلامی - بیروت، الطبعه: الثانیه، 1403هـ.

هذا إسناد صحیح .

العسقلانی الشافعی، أحمد بن علی بن حجر ابوالفضل (متوفای852هـ)، تغلیق التعلیق ج5، ص121، تحقیق : سعید عبد الرحمن موسی القزقی، ناشر : المکتب الإسلامی، دار عمار - بیروت، عمان - الأردن، الطبعه : الأولی، 1405.

قَوْلُهُ رُوِیَ أَنَّ عَطَاءَ بن أبی رَبَاحٍ کان یُجَوِّزُ وطأ (((وطء))) الْجَارِیَهِ الْمَرْهُونَهِ بِإِذْنِ مَالِکِهَا قال عبد الرَّزَّاقِ نَا بن جُرَیْجٍ أخبرنی عَطَاءٌ قال یُحِلُّ الرَّجُلُ وَلِیدَتَهُ لِغُلَامِهِ أو ابْنِهِ أو أَخِیهِ أو أبیه وَالْمَرْأَهُ لِزَوْجِهَا وأما (((وما))) أُحِبُّ أَنْ یَفْعَلَ ذلک وما بَلَغَنِی عن ثَبْتٍ وقد بَلَغَنِی أَنَّ الرَّجُلَ یُرْسِلُ وَلِیدَتَهُ إلَی ضَیْفِهِ ثُمَّ رَوَی بِسَنَدِهِ عن طَاوُسٍ أَنَّهُ قال هو أَحَلُّ من الطَّعَامِ فَإِنْ وَلَدَتْ فَوَلَدُهَا لِلَّذِی أُحِلَّتْ له وَهِیَ لِسَیِّدِهَا الْأَوَّلِ.

العسقلانی الشافعی، أحمد بن علی بن حجر ابوالفضل (متوفای852هـ)، تلخیص الحبیر فی أحادیث الرافعی الکبیر، ج3، ص37، تحقیق السید عبدالله هاشم الیمانی المدنی، ناشر: - المدینه المنوره – 1384هـ – 1964م.
زن بی شوهری که حامله شده است، زنا نکرده است!

یکی از فتواهای جالبی که فرقه شافعی‌ها داده‌اند این است که اگر زنی که شوهر ندارد، باردار شود، حد زده نمی‌شود و ثابت نمی‌شود که او زنا کرده است ؛ حتی اگر هیچ دلیلی نتواند پیدا کند که کسی به زور این کار را انجام داده، حتی اگر نتواند ثابت کند که در زمان باردار شدن، شوهر داشته است!

الشافعیه : قالوا : عندهم روایتان : أظهرهما أنها لا یجب علیها الحد، و إن لم تأت فی دعوی الاستکراه بأماره تدل علی صدقها، و لم تأت فی دعوی الزوجیه ببینه، لأن الحد لا یثبت إلا بشهود أو إقرار، و لم یثبت هنا، و لأن الحدود تسقط بالشبهات، و هذه شبهه، فمجرد الحمل لا یثبت به الحد، بل لا بد من الاعتراف، أو البینه.

شافعیه گفته‌اند: در نزد آن‌ها دو دسته روایت وجود دارد، روایت قوی‌تر این است که چنین زنی حد زده نمی‌شود؛ اگر چه نتواند دلیلی بر صدق گفتارش پیدا کند که این کار زورکی بوده است؛ اگر چه نتواند دلیل و شاهدی پیدا کند که شوهر داشته است؛ چرا که حد جز با شاهد و اقرار ثابت نمی‌شود و در این مورد ثابت نشده است. و به دلیل این که حدود با شبهات ساقط می‌شود و در این جا شبهه وجود دارد؛ پس با مجرد باردار شدن، حد ثابت نمی‌شود؛ بلکه حتما نیاز به اعتراف و شاهد است .

الجزیری، عبد الرحمن، الفقه علی المذاهب الأربعه، ص1193، کتاب الحدود ، ظهور الحمل علی امرأه لا زوج لها، ناشر: دار ابن حزم – بیروت، الطبعه الأولی، طبق برنامه مکتبه شامله.

حالا این زن شافعی چطوری حامله شده، ما نمی‌دانیم ، خودشون بهتر می‌دانند. شاید این بچه از آسمان مستقیم افتاده توی شکم طرف .

احتمالا این فتوا به خاطر توجیه کار مادر خود امام شافعی صادر شده باشد؛ چرا که خود امام شافعی چند سال بعد از مادرش به دنیا آمده و این مطلب را جز فضائل بی‌نظیر او دانسته‌اند که او صبرش بسیار زیاد بوده و چند سال در شکم مادرش شکیبائی به خرج داده و خارج نشده است.

ان شاء الله این مطلب را در یک پست جدا گانه بررسی خواهیم کرد .
نزدیکی با جنازه، زنا محسوب نمی‌شود!

از دیدگاه اهل بیت علیهم السلام، هر گونه ارتباط جنسی با میّت و جنازه، گناهی است زشت و از نظر حکم و حدود تفاوتی با زنده آن ندارد، تمام حدود و تعزیراتی که برای زنا و یا لواط با زنده در نظر گرفته شده، برای زنا و لواط با مرده نیز منظور خواهد شد و حتی به خاطر زشت‌تر بودن این عمل، یک تعزیر اضافی نیز با نظر قاضی و حاکم اجرا می‌شود.
با نردیکی از پشت، مهریه واجب نمی‌شود!

بزرگان اهل سنت فتوا داده‌اند که: اگر مردی با زنی ازدواج کند؛ اما به جای نزدیکی از جلو، از پشت با او نزدیکی نماید، دادن مهریه واجب نمی‌شود و زن حق طلب کردن مهریه خود را ندارد!!!

ابومحمد مقدسی حنبلی می‌نویسد:

ولا یجب المهر بالوطء فی الدبر ولا اللواط لأنه لا منفعه فیه متقومه فی الشرع بخلاف الفرج.

با نزدیکی از پشت و همچنین لواط (با مرد) مهریه واجب نمی‌شود؛ زیرا در شریعت فایده‌ای برای این کار تعیین نشده است؛ بر خلاف نزدیکی از جلو .

المقدسی الحنبلی، ابومحمد عبد الله بن أحمد بن قدامه (متوفای620هـ)، الکافی فی فقه الإمام المبجل أحمد بن حنبل،  ج 3، ص115، ناشر: المکتب الاسلامی – بیروت.

ابوالفرج مقدسی حنبلی نیز می‌نویسد:

(فصل) ولا یجب المهر بالوطئ فی الدبر ولا اللواط لان الشرع لم یرد ببدله ولا هو اتلاف لشئ فأشبه القبله والوطئ دون الفرج، وقال فی المحرر یجب بوطئ المرأه فی الدبر کالوطئ فی القبل والاول أولی لانه لیس بسبب للبضعیه أشبه اللواط.

فصل: با نزدیکی در پشت و لواط (با مرد) مهریه واجب نمی‌شود؛ زیرا شریعت برای آن عوضی تعیین نکرده است و چیزی را هم تلف نمی‌کند (همانند نزدیکی از جلو نیست که بکارت را از بین می‌برد)؛ پس همانند نزدیکی در بیرون فرج است. نویسنده محرر گفته است که با نزدیکی از پشت مهریه واجب می‌شود؛ همانند نزدیکی از جلو؛ ولی دیدگاه اول (عدم وجوب مهریه) بهتر است؛ زیرا ...

المقدسی الحنبلی، شمس الدین أبی الفرج عبد الرحمن بن محمد بن أحمد بن قدامه (متوفای682هـ) ، الشرح الکبیر علی متن المقنع، ج 8، ص99، ناشر: دار الکتاب العربی للنشر والتوزیع ـ بیروت.

ابن قیم الجوزیه، شاگرد ویژه ابن تیمیه نیز می‌نویسد:

وقال أبو محمد فی المغنی ولا یجب المهر بالوطء فی الدبر ولا اللواط لأن الشرع لم یرد ببدله ولا هو إتلاف لشیء فأشبه القبله والوطء دون الفرج وهذا القول هو الصواب قطعا فإن هذا الفعل لم یجعل له الشارع قیمه أصلا ولا قدر له مهرا بوجه من الوجوه وقیاسه علی وطء الفرج من أفسد القیاس ولازم من قاله إیجاب المهر لمن فعلت به اللوطیه من الذکور وهذا لم یقل به أحد ألبته.

ابومحمد در کتاب المغنی گفته است: «با نزدیکی در پشت و لواط (با مرد) مهریه واجب نمی‌شود؛ زیرا شریعت برای آن عوضی تعیین نکرده است و چیزی را هم تلف نمی‌کند (همانند نزدیکی از جلو نیست که بکارت را از بین می‌برد)؛ پس همانند نزدیکی در بیرون فرج است» این دیدگاه، قطعا دیدگاه درستی است؛ چرا که شارع به هیچ وجهی از وجوه برای انجام این کار، قیمتی قرار ندارده و مهریه‌ای برای آن تعیین نکرده است، و قیاس آن با نزدیکی از جلو از فاسد‌ترین قیاس‌ها است؛ زیرا کسی که چنین سخنی گفته است، باید برای کسی که با مردی لواط می‌کند نیز مهریه‌ای واجب کند؛ و چنین مطلبی را هیچ کسی نگفته است .

الزرعی الدمشقی الحنبلی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أبی بکر أیوب (مشهور به ابن القیم الجوزیه ) (متوفای751هـ)، زاد المعاد فی هدی خیر العباد،  ج 5، ص777، تحقیق: شعیب الأرناؤوط - عبد القادر الأرناؤوط، ناشر: مؤسسه الرساله - مکتبه المنار الإسلامیه - بیروت - الکویت، الطبعه: الرابعه عشر، 1407هـ – 1986م

و محمد بن مفلح مقدسی حنبلی می‌نویسد:

(مسأله الأولی 40) اذا وطیء فی الدبر فهل یجب به مهر أم لا أطلق الخلاف وأطلقه فی التجرید العنایه .

(احدهما) لا یجب وهو الصحیح اختاره الشیخ الموفق والشارح وبه قطع فی المغنی والکافی وشرح ابن رزین وغیرهم وقدمه فی الرعایتین والشرح والحاوی الصغیر وغیرهم

(والوجه الثانی) هو کالوطء فی القبل قطع به فی المحرر .

مسأله اول: اگر کسی با زنش از پشت نزدیکی کند، آیا دادن مهریه واجب می‌شود یا خیر؟ در این باره دو دیدگاه وجود دارد:

دیدگاه اول: دادن مهریه واجب نیست، این دیدگاه صحیح است، شیخ موفق و شارح همین دیدگاه را پذیرفته‌اند، در کتاب مغنی و کتاب کافی و شرح ابن زرین و دیگر کتاب‌ها و ... همین دیدگاه را به عنوان نظر قطعی انتخاب کرده‌اند.

نظر دوم این است که همانند نزدیکی از جلو است، صاحب محرر این دیدگاه را پذیرفته است .

المقدسی الحنبلی، شمس الدین أبو عبد الله محمد بن مفلح (متوفای762هـ)، الفروع وتصحیح الفروع، ج5، ص224، تحقیق : أبو الزهراء حازم القاضی، ناشر : دار الکتب العلمیه - بیروت، الطبعه : الأولی، 1418هـ.

مرداوی مقدسی حنبلی می‌نویسد:

فَائِدَهٌ لو أَکْرَهَهَا وَوَطِئَهَا فی الدُّبُرِ فَلَا مَهْرَ علی الصَّحِیحِ من الْمَذْهَبِ اخْتَارَهُ الْمُصَنِّفُ وَالشَّارِحُ.

فایده : اگر کسی زنش را مجبور به نزدیکی از پشت کند، طبق دیدگاه صحیح مذهب ما، دادن مهریه واجب نمی‌شود، این دیدگاه را مصنف و شارح آن پذیرفته‌اند .

المرداوی المقدسی الحنبلی، علاء الدین أبو الحسن علی بن سلیمان بن احمد بن محمد (متوفای885 هـ)، الإنصاف فی معرفه الراجح من الخلاف علی مذهب الإمام أحمد بن حنبل ،  ج 8، ص307، تحقیق : محمد حامد الفقی ، ناشر : دار إحیاء التراث العربی – بیروت.

ابن عابدین حنفی نیز در حاشیه خود بر در المختار می‌نویسد:

قوله (فی القبل) فلو فی الدبر لا یلزمه مهر لأنه لیس بمحل النسل کما فی الخلاصه والقنیه فلا یجب بالمس والتقبیل بشهوه شیء بالأولی کما صرحوا به أیضا.

این  گفته مؤلف: که باید نزدیکی از جلو باشد، به این معنا است که اگر کسی از پشت با همسرش نزدیکی کند، دادن مهریه واجب نمی‌شود؛ زیرا آن جا محل تولید نسل نیست. این نظریه در کتاب الخلاصه و قنیه نیز آمده است؛ پس با دست زدن، بوسیدن با شهوت، به طریق اولی چیزی واجب نمی‌شود؛ چنانچه به این مطلب نیز تصریح کرده‌اند.

ابن عابدین الحنفی، محمد أمین بن عمر (متوفای1252هـ) ، حاشیه رد المختار علی الدر المختار شرح تنویر الأبصار فقه أبو حنیفه ،  ج 3، ص132، ناشر : دار الفکر للطباعه والنشر.  - بیروت.  - 1421هـ - 2000م.

هرچند که این فتوا در دیگر  کتاب‌‌های اهل سنت نیز یافت می‌شود؛ اما به جهت اختصار به همین اندازه اکتفا می‌کنیم.

با وجود این فتوا، مردان سنی و به ویژه حنبلی‌ها اگر مهریه زنشان زیاد بود و توان پرداختش را نداشتند، حتی به زور می‌توانند با زن خود از پشت نزدیکی کنند، خیالشان راحت، مهریه‌ای واجب نمی‌شود.

بی‌چاره زن‌های سنی که هم باید فشار این عمل را تحمل کنند و هم چیزی گیرشان نیاد!!!

339 - محمد بن مفلح المفتی شمس الدین المقدسی الحنبلی شاب دین عالم له عمل ونظم من رجال السنن والاسماء وسمع وکتب وتقدم وناظر مولده سنه بضع وسبعمائه

معجم محدثی الذهبی، اسم المؤلف: شمس الدین محمد بن أحمد بن عثمان الذهبی الوفاه: 748هـ، دار النشر : دار الکتب العلمیه - بیروت - لبنان - 1413هـ - 1993م، الطبعه : الأولی، تحقیق : د روحیه عبد الرحمن السویفی

معجم الذهبی ج1، ص178

 v